من و آبروی چفیه تو

اربعین حسینی در راه است و باز شورشی در خلق عالم پیدا شده است. میلیون ها مسلمان دلباخته از کشورهای مختلف اسلامی گام در مسیر کربلا گذاشته اند تا در مراسم با شکوه پیاده روی اربعین با صدای رسا گواهی دهند: «اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُکَ اَنّى وَلِىُّ لِمَنْ والاهُ وَ عَدُوُّ لِمَنْ عاداهُ بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى یَابْنَ رَسُولِ اللَّه؛.خدایا من تو را گواه مى‌گیرم که من دوست دارم هر که او را دوست دارد و دشمنم با هر که او را دشمن دارد پدرم و مادرم به فدایت اى فرزند رسول خدا.»
این مراسم بی نظیر با شرکت 15 تا 20 میلیون عاشق دلباخته حسین(علیه السلام) از اقصی نقاط عالم از جنس چله نشینی عرفا در مقامات سیر و سلوک و اسفار اربعه و از جنس اخلاص چهل صباح و از جنس کمال عقل در چهل سالگی و … است. قریب به 1400 سال از اولین سفر زیارتی مسافران اربعین یعنی «جابر بن عبدالله انصاری» همراه با شاگردش «عطیّة بن سعد عوفی» و جمعی از بنی هاشم به مشهد حسین (علیه السلام) می گذرد اما باز روز بیستم ماه صفر هر سال در مسیرهای منتهی به کربلا حرارت سرد ناشدنی ارادت و سر سپردگی به حسین(علیه السلام) را با تمام وجود می توان احساس کرد. «انَّ لِقَتْلِ الْحُسَینِ(ع) حَرارَهً فی قُلوبِ الْمُؤمنِینَ لاتَبْردُ اَبَداً ؛همان برای شهادت حسین(ع)، حرارتی در دل های مؤمنان است که هیچ گاه به سردی نمی گراید.» این حرارت، شکوه و عظمت علی رغم سانسور های فراوان رسانه  ای اما مورد اعتراف برخی نشریات غربی نیز قرار گرفته است. نشریه معروف آمریکایی هافینگتون پست در مقاله ای، زیارت اربعین را بزرگترین و باشکوه‌ترین تجمع دینی در جهان توصیف کرده و آورده است: تعداد زائران این تجمع 5 بار بیشتر از مراسم بزرگ و مهم «کومبه‌میلای» هندوها که هر 3سال یکبار برگزار می شود است و علاوه بر این اربعین در شرایط امنیتی خطرناک و با وجود تروریسم و خطر انفجار در هر لحظه بر گزار می شود و آنها با این اقدام به جهان پیام می فرستند. نویسنده مقاله مذکور سپس داستان یک مرد استرالیایی را نقل می کند که پس از مشاهده زیارت باشکوه اربعین در تلویزیون در سال 2003 که صدام سقوط می کند به کربلا می آید و با شرکت در این مراسم از مسیحیت کاتولیک به اسلام می گراید. نویسنده مقاله سپس به شرح و مقایسه اربعین با دیگر اتفاقات می پردازد و می نویسد: در زلزله «هائیتی» وزارت دفاع آمریکا فقط 4 میلیون وعده غذایی داد و در اربعین 200 میلیون وعده غذایی تهیه می شود و همه از محل خیرین است. نویسنده سپس خواستار گنجاندن زیارت اربعین در کتاب رکوردها به عنوان بزرگترین تجمع بشری، بزرگترین سفره غذا در جهان و بزرگترین تعداد داوطلبان در یک مکان و غیره می شود. کمی اندیشی و سطحی نگری غرب در تحلیل مسائل جهان اسلام ذهن آنها را فراتر از ثبت رکوردها به پیش نمی برد اما واقعا کیفیت حضور و راز و رمز نهفته در قلوب دهها میلیون شیعه عازم و واصل به کربلا در اربعین چیست؟ مگر نه اینکه شیعه پیرو امام خود است و مگر نه اینکه امام حسین(علیه السلام) آنگاه که از هدف قیام خود سخن مى‏گوید، مى‏فرماید:
« انى لم اخرج اشراً و لابطراً و لامفسداً و لاظالماً بل خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدى(ص) ارید ان آمر بالمعروف و انهى عن المنکر»؛ من نه براى راحت‏طلبى و وانهادن مسئولیت، به راه افتاده‏ام و نه براى خوش‌گذرانى و بیهودگى؛ نه انگیزه‏ام ستم کارى و بی‌دادگرى است و نه تبهکارى، بلکه مى‏خواهم امت جدم را اصلاح کنم‏. ده ها میلیون شیعه در اربعین راه می افتند تا مسیر اصلاح امت پیامبراعظم (صلی الله علیه و آله وسلم) را بپیمایند. آنها قدم در راهی می نهند که به عینه مصداق امر به معروف و نهی از منکر امت اسلامی است. میلیون ها محب اهل بیت(علیهم السلام) با تولی به ولایت و تبری از دشمنان ولایت در زیارت اربعین به تاسی از امام شهیدشان اعلام می کنند برای خروج امت از جهالت و گمراهی حاضرند جان فشانی نمایند. در زیارت اربعین امام حسین (ع) مى‏خوانیم: «وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة و قد توازر علیه من غرّته الدنیا…»؛ خون پاکش را در راه تو به خاک ریخت تا بندگانت را از جهالت و سرگردانى گمراهى نجات بخشد، در حالى که دنیا طلبان (کسانى که دنیا فریبشان داده بود) بر علیه او یک دست شده بودند. قیام امام حسین (علیه السلام) برای مقابله با مسیر انحرافی در نهضت پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) بود. بعد از رحلت رسول اکرم(ص) با فاصله گرفتن جامعه از ارزشهای اسلامی، زمینه های تبعیت از هوای نفس و بدعت گذاری در دین در بین مسلمانان به وجود آمد و روحیه تبختر، نژادپرستی، مال‌اندوزی و راحت طلبی بر جامعه اسلامی مستولی شد و مناشی نفاق، جهالت، خباثت، خیانت و… دهان باز کرد. آشفتگی هنجاری در دوره حاکمیت امویان به حرمت شکنی آشکار ارزشهای اسلامی منجر شد و بنی امیه بدون هر گونه ملاحظه ای به وهن اصول اخلاقی و هنجاری اسلام پرداختند. بعد از رحلت پیامبر اعظم (ص) جامعه اسلامی مبتلا به فتنه های پی در پی بود. فتنه سقیفه، فتنه قتل عثمان، فتنه جمل، فتنه اکبر در صفین و خوارج،… و در نهایت فتنه کربلا که نقطه عطفی در جامعه اسلامی محسوب می شود و مقدمه بیداری اسلامی مسلمانان پس از خوابی به شمار می رود که ده ها سال پس از رحلت پیغمبر (ص)رفته بودند. امروز در پیاده روی مراسم اربعین شیعیان در کشتی نجاتی سوار شده اند که چراغ هدایت در آن روشن است.«إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أَکْبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ» پیام راهپیمایی اربعین در داخل نفی هرگونه انحراف از سیره نبوی(ص) و علوی(ع) در قالب دلدادگی به مکاتب لیبرالیستی و مارکسیستی و خودباختگی در برابر دموکراسی غربی است. در خارج اما کژ راهه و انحرافی را که دشمن در مقابل سیل توفنده بیداری اسلامی در سالهای اخیر تحت عنوان جریانات تکفیری و داعش باز کرده است تنها با توسل به همین سفینه نجات برطرف خواهد شد. استکبار جهانی به سردمداری آمریکا و رژیم صهیونیستی پس از راه افتادن امواج بیداری اسلامی تمام تلاش خود را به کار گرفت تا با راه اندازی و تقویت جریاناتی جاهل و عقب مانده به لحاظ فکری و اعتقادی در جهان اسلامی چهره اسلام سیاسی را در مقابل افکار عمومی جهان با نمایش خشونت آشکار نظیر سر بریدن ها، شکنجه ها و وحشی گری های بدوی مشوه کند. مقابله با این انحراف شور و شعور حسینی دیگر و روشنگری و پاسداری از نهضت به سان حضرت زینب(سلام الله علیها) و حضرت سجاد(علیه السلام) را می طلبد و انشاالله مراسم با شکوه اربعین در کشور عراق باطل السحر فتنه آمریکا، انگلیس و صهیونیسم بین المللی در پرورش غده سرطانی و دمل چرکین تکفیر، ارعاب، ترور و تهدید باشد. علاوه بر این مانور شیعیان در اربعین از ابعاد مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، امنیتی و اقتصادی قابل بررسی است. مهمترین پیام سیاسی بزرگترین تجمع دینی جهان وحدت امت اسلامی در سایه محبت و ارادت به خاندان مطهر اهل بیت (علیهم السلام) است. تمام مذاهب اسلامی اعتقاد به محبت اهل بیت(ع) دارندو همین محبت می تواند محور وحدت کلمه و انسجام اسلامی باشد. پیام فرهنگی این پیاده روی بزرگ در هم تنیدگی فرهنگی و تمدنی جهان اسلام است. جهان اسلام مرز بردار نیست و امت اسلامی در این روز با شکوه از کانادا و آمریکا گرفته تا مسلمانان اروپا و کشورهای خاورمیانه از قبیل ایران، عربستان، بحرین، هند، پاکستان، اندونزی و مالزی در کنار شیعیان عراق و اهل سنت دوستدار اهل بیت (علیهم السلام) در عراق به عشق امام حسین(علیه السلام) به حرکت در می آیند و واقعه ای بی نظیر را رقم می زنند. از منظر امنیتی راهپیمایی اربعین نقش بی بدیلی در تامین امنیت و آرامش در عراق دارد. بعلاوه اینکه نفس برگزاری چنین همایش انسانی عظیمی اقتدار امنیتی شعیان عراق را به رخ بدخواهان می کشد که مدعی هستند عراق در ورطه نا امنی دست و پا می زند. از لحاظ اقتصادی چنین همایش بزرگی نشان می دهد که امت اسلامی چه ظرفیت های عظیم و بی نظیری برای مقاومت اقتصادی داراست. تهیه غذا، مکان استراحت و استقرار برای این حجم از جمعیت بدون استفاده از بودجه های دولتی و امکانات عمومی و با کمک خیرین و مردم تنها بخش کوچکی از این ظرفیت است. و … اما مهترین جنبه بزرگترین تجمع دینی جهان لبیک به امام عصر و الزمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) و اعلام آمادگی شیعیان برای ظهور حضرت حجت و سربازی ایشان است. انشاالله اربعین امسال زیر بیرق حضرت مهدی (سلام الله علیه) و به همراه ایشان پیاده به زیارت قبر سیدالشهداء برویم.

منبع:

http://khabarkhoon.com

خطبه همام (صفات متقین از زبان حضرت امیر علیه السلام)

بسم الله الرحمن الرحیم

روایت شده: یکی از یاران امیرالمومنین علیه السلام که او را همام می گفتند و مردی عابد بود به حضرت عرضه داشت: اهل تقوا را چنانکه گویی آنان را می بینم برای من وصف کن. امام در پاسخ او درنگ کرد، سپس فرمود: ای همام، تقوای الهی پیشه کن و کار نیک انجام بده، زیرا خداوند با اهل تقوا و اهل کار نیک است. همام به این مقدار سخن قناعت نکرد و حضرت را قسم داد. حضرت خدا را سپاس و ثنا گفت و بر پیامبر - که درود خدا بر او و آلش باد - درود فرستاد و سپس فرمود:

اما بعد، خداوند پاک و برتر مخلوقات را آفرید در حالی که از اطاعتشان بی نیاز، و از گناهشان ایمن بود، زیرا عصیان عاصیان به او زیان نمی رساند، و طاعت مطیعان او را سود نمی دهد. پس روزی آنان را در میانشان تقسیم کرد، و هر کس را در دنیا در جایی که سزاوار بود قرار داد. پرهیزکاران در این دنیا اهل فضائل اند، گفتارشان صواب، پوشاکشان اقتصادی، و رفتارشان افتادگی است. از آنچه خدا بر آنان حرام کرده چشم پوشیده، و گوشهای خود را وقف دانش با منفعت نموده اند. آنان را در بلا و سختی و آسایش و راحت حالتی یکسان است، و اگر خداوند برای اقامتشان در دنیا زمان معینی را مقرر نکرده بود از شوق به ثواب و بیم از عذاب به اندازه چشم به هم زدنی روحشان در بدنشان قرار نمی گرفت.

خداوند در باطنشان بزرگ، و غیر او در دیدگانشان کوچک است. آنان با بهشت چنانند که گویی او را دیده و در فضایش غرق در نعمتند، و با عذاب جهنم چنانند که گویی آن را مشاهده نموده و در آن معذبند. دلهایشان محزون، همگان از آزارشان در امان، بدن هاشان لاغر، نیازهایشان سبک، و نفوسشان با عفت است. روزی چند را در راه حق صبر کردند که برای آنان راحتی جاوید به دنبال آورد، این است تجارتی سودآور که خداوند برای آنان مهیا نمود.

دنیا آنان را خواست و آنان آن را نخواستند، به اسارتشان کشید و آنان با پرداخت جانشان خود را آزاد کردند.

به هنگام شب برای عبادت برپایند، در حالی که اجزای قرآن شمرده و سنجیده تلاوت کنند، خود را به آیات قرآن اندوهگین ساخته، و داروی دردشان را از آن برگیرند. . چون به آیه ای بشارت دهنده بگذرند به مورد بشارت طمع کنند، و روحشان از روی شوق به آن خیره گردد، و گمان برند که مورد بشارت در برابر آنهاست. و چون به آیه ای بگذرند که در آن بیم داده شده گوش دل به آن دهند، و گمان برند شیون و فریاد عذاب بیخ گوش آنان است.

قامت به رکوع خم کرده اند، به وقت سجده پیشانی و دست و زانو و انگشتان پا بر زمین می گذارند، و از خداوند آزادی خود را از عذاب می طلبند. اما به هنگام روز، بردباران و دانشمندان و نیکوکاران و پرهیزکارانند. بیم از حق جسمشان را چون تیر تراشیده لاغر کرده، مردم آنان ر ا می بینند به تصور اینکه بیمارند، ولی بیمار نیستند، و می گویند دیوانه اند، در حالی که امری عظیم آنان را بدین حال درآورده.

به طاعت اندک خشنود نمی شوند، و طاعت زیاد را زیاد ندانند، بنابراین خود را به کوتاهی در بندگی متهم کنند، و از عبادت خود در وحشتند. هرگاه یکی از آنان را تمجید کنند ار آن تمجید بیم نموده و گوید: من از دیگران به خود آگاه ترم، و پروردگارم از خودم به من داناتر است؛ خداوندا، مرا به آنچه درباره ام گویند مگیر، و از آنچه می پندارند بهتر گردان، و زشتی هایی را که از من خبر ندارد بر من ببخش.

از نشانه های دیگرشان آن است که هر کدام را دارای نیرومندی در دین، دوراندیشی با نرمی، ایمان همراه با یقین، حرص در دانش، علم با بردباری، میانه روی در توانگری، فروتنی در عبادت، آراستگی در تهیدستی، بردباری در سختی، جویایی در حلال، نشاط در هدایت، و دروی از طمع بینی. در عین به جا آوردن اعمال شایسته ترسان است. شب می کند در اندیشه شکر، و روز می کند در اندیشه ذکر. شب را به سر می برد با خوف، و روز می نماید دلشاد: خوف از غفلتی که او را در آنچه بر او سنگین است از او پیروی نکند او نیز آنچه را که نفس به آن رغبت دارد به او نمی دهد.

روشنی چشمش در آن چیزی است که جاوید است، و بی رغبتیش در آن است که فانی شدنی است. بردباری را با دانش، و گفتار را با عمل آمیخته می کند. آرزویش کم و کوتاه، لغزشش اندک، دلش فروتن، نفسش قانع، خوراکش اندک، زندگیش آسان، دینش محفوظ، شهوتش مرده و خشمش فروخورده است. خیرش را متوقع، و از شرش در امانند.

اگر در میان غافلان باشد از ذاکرانش به حساب آرند، و اگر در میان ذاکران باشد در شمار غافلانش نیارند. از آن که بر او ستم کرده بگذرد، به آن که او را محروم نموده عطا کند، و با کسی که با او قطع رحم نموده صله رحم نماید. زبان دشنام ندارد، گفتارش نرم است، زشتیش پنهان، و خوبیش آشکار است، نیکی اش روی آورده، و شرش روی گردانده، در حوادث آرام، در ناخوشیها شکیبا، و در خوشیها شاکر است. بر دشمن ستم نمی کند، و به خاطر محبوبش مرتکب گناه نمی شود. پیش از حاضر کردن شاهد، خود اقرار به حق می نماید. امانت را تباه نمی کند، و آنچه را به یادش آرند به فراموشی نمی سپارد، احدی را با لقب زشت صدا نمی کند، به همسایه نمی زند، به بلاهایی که به سر مردم می آید شادی نمی نماید، در باطل وارد نمی شود، و از حق خارج نمی گردد. اگر سکوت کند سکوتش غمگینش نکند، و اگر بخندد قهقهه نزند، چون به او ستم روا دارند صبر پیشه سازد تا خدا انتقامش را بگیرد.

از خود در رنج است، و مردم از او در راحتند. در امر آخرت خود را به زحمت اندازد، و مردم را از جانب خود قرین آسایش کند. دوریش از آن که دوری می کند محض زهد و پاک ماندن، و نزدیکی اش به آن که نزدیک می شود به خاطر نرمی و رحمت است، دوریش از راه تکبر و خودخواهی، و نزدیکی اش از باب مکر و فریب نیست.

راوی گفت: چون سخن به اینجا رسید همام فریادی برکشید و جان داد. حضرت فرمود: به خدا قسم از چنین پیشامدی بر او می ترسیدم. سپس ادامه داد: اندرزهای رسا با اهلش اینگونه معامله می کند! یکی از حاضران فضول به حضرت گفت: خودت چه حالی داری؟ فرمود: وای بر تو، هر اجلی را وقت معینی است که از آن نمی گذرد، و علتی است که از آن تجاوز نمی کند. بازایست و دیگر اینچنین مگوی که این سخنی بود که شیطان بر زبانت جاری ساخت.

من این لباس را پوشیده‌ام و از بیت المال امرار معاش می کنم که پاسدار اسلام و وفادار به رهبرم، امام خمینی باشم …..

ایت الله شهید سیدمحمد سعیدی