من و آبروی چفیه تو

السلام علیک یا ثارالله

هرکس که تشنه ی عشق توست و کربلا بی تابش می کند،
باید هستی خویش را در آینه ی کربلای تو به نمایش بنشیند
و از خویش بپرسد: تا کنون چند بار برلب فراط زندگی ،به خاطر دیگران،از خویش دل بریده و به سقای دشت نینوا اقتدا کرده است؟
کربلای تو قصه ی قرن ها و قلب هاست.کوچکترین زمینی که در کمترین زمان، بزرگترین حادثه ی روزگار را در دامن خویش پرورانده است.

آنان که عاشقی را رعایت می کنند،مسافران کربلا در میعادگاه عاشورایند.
عاشورا آبروی تاریخ است و حیثیت عشق.
امام عاشقان در ظهر همین روز تمامی هستی خویش را به پای میثاقش نهاد
و در منای عشق،از گلوی بریده اش،عاشقی را ندا داد و تمامیت حق را ایستاد.
اینک ما که حسین را عاشقیم،به مرور همواره کربلا نیازمندیم…